พระราโชวาท สมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา ฯ สยามบรมราชกุมารี ในพิธีพระราชทานปริญญาบัตรแก่ผู้สำเร็จการศึกษา จากมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล ประจำปีการศึกษา 2561 ณ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี จังหวัดปทุมธานี วันจันทร์ ที่ 19 สิงหาคม 2562

วันเสาร์ที่ 7 กันยายน พ.ศ.2562
พระราโชวาท 

สมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา ฯ 
สยามบรมราชกุมารี 
ในพิธีพระราชทานปริญญาบัตรแก่ผู้สำเร็จการศึกษา 
จากมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล 
ประจำปีการศึกษา ๒๕๖๑(๑) 
ณ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี จังหวัดปทุมธานี 
วันจันทร์ ที่ ๑๙ สิงหาคม ๒๕๖๒ 


พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อม ให้ข้าพเจ้า 
มาปฏิบัติพระราชกรณียกิจแทนพระองค์ ในพิธีพระราชทานปริญญาบัตรของ 
มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล ประจำปีนี้. ขอแสดงความชื่นชมต่อผู้ทรงคุณวุฒิ
และบัณฑิตทุกคน ที่ได้รับเกียรติและความสำเร็จ. 

ข้าพเจ้าเคยพูดกับบัณฑิตในที่ประชุมแห่งนี้มาหลายครั้ง เกี่ยวกับการตั้งเป้าหมาย 
ให้เหมาะสมกับศักยภาพ และครั้งหนึ่งได้ขยายความว่า คนเราไม่ควรตั้งเป้าหมาย 
ให้สูงเกินกว่าศักยภาพที่มีอยู่ ต่อเมื่อใดได้สร้างเสริมศักยภาพให้พัฒนาก้าวหน้าขึ้นแล้ว 
จึงค่อยตั้งเป้าหมายที่สูงขึ้นเป็นลำดับไป. ข้อนี้ ข้าพเจ้าใคร่จะอธิบายเพิ่มเติมใน 
๒ ประการ. ประการแรก ทุกคนคงจะเห็นแล้วว่า เป้าหมายเป็นสิ่งที่สามารถปรับให้
สูงขึ้นได้ตามลำดับขั้น. ประการที่สอง ศักยภาพเป็นสิ่งที่จำเป็นต้องได้รับการพัฒนา
ให้ก้าวหน้ายิ่งๆ ขึ้นไปโดยไม่หยุดยั้ง เพื่อให้เป็นพื้นฐานและปัจจัย ให้แต่ละคนสามารถ 
ตั้งเป้าหมายที่สูงขึ้นได้ตามลำจึงขอให้บัณฑิตพิจารณาการตั้งเป้าหมายทั้งในชีวิต 
และในการงานของตน ให้ทราบชัดตามเป็นจริง. ผู้ใดยังไม่ได้ตั้งเป้าหมายไว้ก็ควร 
จะได้เริ่มตั้งให้เหมาะสม. ผู้ใดตั้งเป้าหมายไว้สูงเกินไป หรือต่ำเกินไป ก็ปรับเสีย 


(๑) วันจันทร์ ที่ ๑๙ - วันศุกร์ ที่ ๒๓ สิงหาคม ๒๕๖๒ 

386

ให้พอดี. ข้อสำคัญ จะต้องหมั่นสร้างเสริมพัฒนาศักยภาพของตนให้เพิ่มพูนขึ้น 
อยู่เสมอ. แต่ละคนก็จะมีชีวิตและกิจการงานที่ดีขึ้นเจริญขึ้น อันเป็นผลจากการที่ได้
ตั้งเป้าหมายอย่างถูกต้องไว้ และตั้งใจพัฒนาตนเองเพื่อให้บรรลุเป้าหมายได้จริง. 


ในพระปรมาภิไธยพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ขออวยพรให้บัณฑิตทุกคน 
และทุกท่านที่มาร่วมในพิธีนี้ มีความผาสุกสวัสดี และความสำเร็จสมประสงค์จงทั่วกัน. 


387